بدنبال این وقایع در مجلس شورای ملی، اندامان حزب پان‌ایرانیست در سراسر ایران شدیداً تحت فشار و ارعاب قرار گرفتند. روزنامه خاک و خون، ارگان حزب پان‌ایرانیست، توقیف شد. دفترهای حزبی بسته شدند. هر پان‌ایرانیستی که به شغلی بالاتر از آموزگاری مشغول بود، از کار خود برکنار شد. در مجلس ۲۳، هیچ نماینده‌ای از حزب پان‌ایرانیست حضور نداشت.
از سوی دیگر، دکتر فضلﷲ صدر بپاس خدمات خود توانست حزب ایرانیان را تشکیل دهد. او در مجلس ۲۳ نیز از سوی حزب خودش نماینده شد. هفته‌نامه "ایرانیان"، ارگان این حزب، منتشر شد و آقای ناصر انقطاع سردبیر آن شدند. آقای انقطاع خودشان در صفحه ۱۶۳ کتابشان به این نکات اذعان دارند. گویا پیوستن ایشان به "فرهنگستان زبان ایران" هم بپاس همین خدمات بوده است.
بنابراین، آقای انقطاع که شخصاً از جدایی بحرین متمتع شده، به خود اجازه داده‌اند تا آنان را که شجاعانه و با از خودگذشتگی در برابر تجزیه ایران ایستادگی کردند، و بهای آن را پرداختند، مورد تهمت و افترا قرار دهند. در آشفته بازار سیاست ایران، ناجوانمردیهای بسیاری را از سوی ملامتگران بیکار شاهد بوده‌ایم. اما کسی که تلاش می‌کند تا فرزندان راستین ایران را به ثمن بخس بفروشد، آب در هاون میکوبد. آقای انقطاع همان اشتباهی را مرتکب میشوند که بسیاری از سران جمهوری اسلامی، و همچنین برخی سران رژیم پیشین. ایشان ملت ایران را خیلی دست‌کم میگیرند!
بر خلاف شیوۀ آقای انقطاع در برخورد با پان‌ایرانیست‌ها، ما اینجا تلاش در انتحار شخصیت ایشان نکرده‌ایم و به بسیاری از مسائل زندگی ایشان نپرداختیم. صرفاً به موضوع پیش رو پرداخته و از آن فراتر نرفتیم. امیدواریم که ایشان دست از خصومت و کینه‌توزی شصت‌ساله بردارند و اولویت‌های امروز ملت ایران را بشناسند. مشکل امروز ایرانیان این نیست که آقای انقطاع پان‌ایرانیست‌تر است یا محسن پزشکپور. مشکل آنان مصیبتی است بنام جمهوری اسلامی که سی سال است گریبان مردم ما را گرفته و حقوق شهروندی آنان را سلب کرده‌است. چنگال اختاپوسی خود را بر تاروپود ملت ما افکنده و به مکیدن خون او مشغول است. منافع ملی ما را به باد می‌دهد و تمامیت ارضی ایران را به مخاطره افکنده است. مشکل ما نظامی خودکامه است که دربرابر ملت پاسخگو نیست و تنها هدفش بقای نظام است. اکنون باید همۀ توجه و تلاش ما - لیزروار- متوجه مبارزه با جمهوری اسلامی باشد. نیرو و انرژی خود را باید برای برقراری دموکراسی و مردمسالاری در ایران بکار ببریم نه آن را صرف مبارزه با یکدیگر بکنیم.
اجازه بدهید این نوشته را با پیامی مثبت بپایان ببریم. ملت ایران یک کلیت تجزیه ناپذیر است. بار دیگر بگرد هم خواهد آمد و افتخار خواهد آفرید. بحرین، بمانند هر سرزمین دورافتاده از مام میهن، بخشی از ایران بزرگ است. ملت ایران فرزندان و پاره‌های جداشده از سرزمین خود را فراموش نخواهد کرد. نام و یاد این عزیزان همیشه در دل ما زنده خواهد بود تا روزی که بار دیگر وجود پرمهر آنها را در آغوش گرم خود باز یابیم. می‌دانیم آب اگر صد پاره گردد، باز با هم آشناست!
ناصر پُل
دفتر برونمرزی حزب پان‌ایرانیست
سن هوزه، کالیفرنیا
No comments:
Post a Comment